Kliknij tutaj --> 🪁 obecność powietrza w jamach ciała

obecność powietrza w jamach ciała ★★★ POZY: wymowne ułożenia ciała ★★★ TALK: rodzaj zasypki do ciała ★★★ URAZ: zranienie ciała ★★★ MASAŻ: rozcieranie i ugniatanie ciała ★★★ OBRÓT: ruch ciała dookoła osi ★★★ PRZÓD: część ciała po stronie twarzy ★★★ RANNI: odnieśli obrażenia Określenie "wprowadzenie powietrza do jamy ciała" posiada 1 hasło. Inne określenia o tym samym znaczeniu to zabieg medyczny polegający na wprowadzeniu powietrza do jamy ciała; powietrze w jamach ciała; wprowadzanie powietrza do jamy ciała; obecność powietrza w jamie ciała; obecność powietrza w jamach ciała; powietrze w tkankach. odma «obecność powietrza w jamach ciała, pod skórą lub w tkance łącznej» Gottlieba Daimlera 2 są w tym przypadku współadministratorami danych. strona ciała z plecami ★★★ ODMA: obecność powietrza w jamach ciała ★★★ POZY: wymowne ułożenia ciała ★★★ SZOK: reakcja na uraz mechaniczny ★★★ TALK: rodzaj zasypki do ciała ★★★ URAZ: psychiczny lub mechaniczny ★★★ MOPED: mechaniczny jednoślad ★★★ PRZÓD: część ciała po stronie twarzy Wcześniej lub później będziesz potrzebował pomocy, aby przejść tę wymagającą grę, a nasza strona internetowa jest tutaj, aby wyposażyć Cię w Words Of Wonders Guru Obecność powietrza w jamach ciała wskutek choroby lub urazu odpowiedzi i inne przydatne informacje, takie jak wskazówki, rozwiązania i kody. Zespół o nazwie Fugo Site De Rencontre Gratuit Belge Badoo. Odma opłucnowa to obecność gazu, najczęściej powietrza w jamie opłucnowej. Jamy opłucnowe są niewielkimi, szczelinowatymi przestrzeniami w klatce piersiowej, otaczającej oba płuca. Między ścianami je budującymi znajduje się niewielka ilość płynu opłucnowego. W warunkach fizjologicznych nie znajduje się w niej powietrze, a obie ściany budujące jamę opłucnową przylegają do siebie. Poznaj przyczyny, objawy i sposoby leczenia odmy opłucnowej. Odma może wystąpić w każdym wieku, jednakże najczęściej zachorowania mają miejsce między 2-3 dekadą oraz w 6. dekadzie życia. Pierwszy szczyt zachorowań związany jest prawdopodobnie ze zwiększoną aktywnością fizyczną, drugi – związany z wiekiem i spowodowany zmianami o charakterze rozedmowym oraz innymi chorobami płuc. Mężczyźni chorują na odmę 4-5 razy częściej niż kobiety. Częstość występowania odmy opłucnowej szacuje się na 24-32 przypadków na 100 tys. ludzi w ciągu roku. Ze względu na mechanizm powstawania, odmę opłucnową klasyfikuje się jako: odmę zamkniętą, otwartą i prężną (inaczej wentylową). Odma prężna jest stanem naglącym i wymaga pilnej interwencji chirurgicznej. Natomiast klasyfikacja przyczynowa odmy stwierdza odmę samoistną, pierwotną, wtórną, pourazową i jatrogenną. Przyczyny odmy opłucnowej Ze względu na przyczynę odmę dzielimy na: samoistną, pierwotną, wtórną, pourazową jatrogenną. O odmie pierwotnej mówimy wtedy, gdy przypadek zachorowania stwierdza się u osoby, u której wcześniej nie stwierdzono żadnej choroby płuc. Jest to najczęstsza przyczyna odmy, dotyczy około połowy wszystkich jej przypadków. Natomiast odma wtórna ma miejsce wtedy, gdy wystąpi u osoby chorującej na choroby układu oddechowego. Najczęstszą przyczyną odmy wtórnej jest pęknięcie pęcherza rozedmowego, stąd chorzy na rozedmę płuc są szczególnie narażeni na wystąpienie odmy opłucnowej, a także przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Odma może być również konsekwencją zapalenia płuc, gruźlicy, ropnia płuca czy raka tego narządu. U kobiet odma opłucnowa może pojawiać się regularnie w czasie krwawienia miesięcznego i spowodowana jest obecnością ognisk endometriozy w płucach. Odma pourazowa następuje jako skutek urazu klatki piersiowej. Odma jatrogenna ma miejsce wtedy, gdy powstaje jako skutek lub powikłanie czynności medycznych, np. zakładania cewnika do dużych żył klatki piersiowej (np. żyły podobojczykowej czy szyjnej wewnętrznej), zabiegów w obrębie klatki piersiowej, mechanicznej wentylacji czy nakłucia opłucnej. Odmę ze względu na mechanizm powstawania dzielimy na odmę: zamkniętą, otwartą wentylową (prężną). W przypadku odmy zamkniętej, do jamy opłucnej powietrze dostaje się jednorazowo. Od ilości tego powietrza zależą objawy i następstwa. W przypadku odmy otwartej powietrze swobodnie dostaje się do jamy opłucnej i z niej wychodzi poprzez otwór w klatce piersiowej lub drogach oddechowych. W obu przypadkach „napompowana” powietrzem jama opłucnej powiększa swoje rozmiary i doprowadza od ucisku na płuco. Ucisk doprowadza do pogorszenia się wentylacji płuca i wymiany gazowej. Patomechanizm powstawania odmy prężnej związany jest z otworem w klatce piersiowej (np. pourazowym), w którym tworzy się pewnego rodzaju zastawka, niepozwalająca na „ucieczkę” powietrza już tam zgromadzonego. Wskutek tego z każdym wdechem objętość powietrza w jamie opłucnowej zwiększa się. Stale rosnące ciśnienie w jamie opłucnowej doprowadza do uciśnięcia miąższu płuca i przesunięcia się śródpiersia na drugą, „zdrową” stronę. Następuje znaczne pogorszenie się wymiany gazowej, zmniejszenie przepływu przez duże żyły klatki piersiowej, w konsekwencji maleje powrót żylny (objętość krwi napływającej do serca) i jego rzut, czyli objętość krwi z niego wypompowywana. Skutkiem tych zmian jest obniżenie wysycenia tlenem krwi i obniżenie jej ciśnienia w tętnicach, a dalej nawet zatrzymanie akcji serca. Odma opłucnowa - objawy Objawy odmy zależą od jej rodzaju i rozległości. Objawy dużej odmy mogą gwałtownie narastać, niewielka odma może objawiać się na tyle dyskretne, że wręcz niezauważalnie. Należy zaznaczyć, iż nawet do kilkunastu procent chorych nie odczuwa żadnych objawów. Najczęściej występującymi objawami są: ból w klatce piersiowej, kaszel, duszność. Uczucie duszności jest bardziej nasilone u osób starszych. Objawom tym mogą towarzyszyć omdlenia i ogólne osłabienie. O wiele bardziej gwałtowne objawy charakteryzują wystąpienie odmy prężnej. Duszność nasila się gwałtownie, następuje przyspieszenie częstości oddechów i akcji serca, skóra na górnej połowie ciała staje się sina, a wartość ciśnienia tętniczego krwi obniża się. Żyły szyjne są poszerzone, a klatka piersiowa ma kształt „beczkowaty”. W wyniku ucisku może dojść do zatrzymania krążenia. W normalnych, fizjologicznych warunkach, w szczelinowatej jamie opłucnowej nie znajduje się powietrze. Powietrze do jamy opłucnej może dostać się z dróg oddechowych (wskutek uszkodzenia struktury płuc, np. urazu oskrzela, pęknięcia pęcherzyków płucnych), jamy brzusznej przy wlocie powietrza lub z środowiska zewnętrznego (wskutek uszkodzenia ściany klatki piersiowej). Odma opłucnowa - wizyta u lekarza Lekarzami zajmującymi się leczeniem odmy są: interniści pulmonolodzy, chirurdzy klatki piersiowej (torakochirurdzy), w nagłych przypadkach specjaliści medycyny ratunkowej i ratownicy medyczni. Pomoc medyczną w trybie pilnym należy wezwać w każdym przypadku szybko narastającej duszności, zwłaszcza poprzedzonej urazem klatki piersiowej (tak objawiać się może odma prężna oraz odma krwotoczna - poza powietrzem do jamy opłucnej dostaje się krew) lub gdy pacjent choruje lub chorował wcześniej na choroby układu oddechowego (odma obustronna - w obu jamach opłucnej, duża odma jednostronna), stany te wymagają szybkiego leczenia. Zobacz, jak wygląda: Resuscytacja krążeniowo-oddechowa Odma opłucnowa - jakie są czynniki ryzyka? Do czynników powstania odmy opłucnowej należą: choroby płuc, najczęściej POChP, a także rak płuca, ropień płuca, zapalenie płuc, gruźlica, zespół Marfana, mukowiscydoza, sarkoidoza, urazy klatki piersiowej, a pośrednio czynności które mogą doprowadzić do urazu, procedury medyczne, zabiegi w obrębie klatki piersiowej, u kobiet endometrioza miąższu płucnego, płeć męska, wystąpienie odmy u spokrewnionego członka rodziny, wystąpienie odmy zwiększa ryzyko zaistnienia kolejnego epizodu. Diagnostyka odmy opłucnowej Rozpoznanie odmy ma miejsce na podstawie danych z zebranego wywiadu, badania fizykalnego i badań dodatkowych. Obok objawów klinicznych opisanych powyżej, lekarz podczas badania może stwierdzić asymetryczność ruchów klatki piersiowej podczas oddychania, po stronie odmy ruchy te są słabsze. Podczas opukiwania klatki piersiowej daje się usłyszeć tzw. wypuk bębenkowy. Osłuchiwaniem stwierdzi nieobecność szmerów oddechowych. Należy zaznaczyć, iż powyżej przytoczone objawy mogą być słabo zaznaczone lub nie występować w ogóle (za wyjątkiem odmy prężnej, której objawy są dosyć wyraźne). Diagnostyki dopełnia zdjęcie RTG klatki piersiowej, a gdy nie jest ono rozstrzygające, wykonuje się tomografię komputerową. Inne badania mogą wykazać pogorszenie wymiany gazowej w płucach - po założeniu pulsoksymetru stwierdza się obniżenie wysycenia hemoglobiny tlenem, a wynik gazometrii (badania prężności gazów we krwi tętniczej) informuje o obniżonej prężności tlenu i rzadziej zwiększonej dwutlenku węgla. W przypadku odmy prężnej, która jest bezpośrednim zagrożeniem życia i wymaga natychmiastowego leczenia, rozpoznane odbywa się często na podstawie objawów stwierdzonych w szybkim badaniu fizykalnym. Są one jednak na tyle charakterystyczne, iż rozpoznanie jest stosunkowo proste (poparte dodatkowo krótkim wywiadem zebranym np. od świadków wypadku). Odma opłucnowa - leczenie W leczeniu odmy opłucnowej stosuje się cztery metody: odpoczynek, drenaż ssący, pleurektomia, leczenie powtarzanymi nakłuciami. W przypadku niewielkich rozmiarów odmy wystarczającym leczeniem jest leczenie odpoczynkiem. Choremu zaleca się przebywanie większości czasu w łóżku, leżąc na boku po stronie którego znajduje się odma. Nie jest konieczne przyjęcie do szpitala, jednakże w przypadku narastania duszności należy się niezwłocznie do niego zgłosić. Po kilku dniach wykonuje się kontrolny radiogram klatki piersiowej. W przypadku gdy odma utrzymuje się dalej, stosuje się bardziej intensywne metody leczenia. W leczeniu odmy opłucnowej najczęściej stosuje się metodę drenażu ssącego. Metoda ta polega na wprowadzeniu drenu do jamy opłucnej w celu usunięcia przez niego zalegającego powietrza. Zabieg wykonuje się po podaniu choremu środków przeciwbólowych i uspokajających. W okolicę wprowadzania drenu podaje się znieczulenie miejscowe. Skórę i tkankę podskórną nacina się na długości około 2 cm, po czym preparuje się głębiej położone tkanki. W momencie wprowadzenie drenu do jamy opłucnej słychać świst uchodzącego powietrza. Dren mocuje się i uszczelnia szwami. Następnie podłącza się jego wolny koniec do układu ssącego – systemu pojemników, który zapewnia przepływ powietrza tylko w jedną stronę dzięki tzw. zastawce wodnej. Przy zakładaniu drenu pacjent może odczuwać duszność, lecz jest to uczucie przejściowe, samoistnie ustępujące. Po założeniu drenu wykonuje się kontrolne, tzw. przyłóżkowe zdjęcie RTG klatki piersiowej. Dren usuwa się przy spełnieniu trzech warunków: przez dren nie przepływa już powietrze, zdjęcie RTG klatki piersiowej daje obraz całkowicie rozprężonego płuca, objętość płynu drenowanego z jamy opłucnej jest mniejsza niż 200 ml w czasie 24 godzin. Leczenie operacyjne odmy sprowadza się do usunięcia pęcherzy rozedmowych, które mogą być przyczyną odmy oraz usunięciu opłucnej ściennej (tej części opłucnej, która znajduje się bliżej wewnętrznej ściany klatki piersiowej, zabieg ten nazywa się pleurektomią). Pleurektomia w znakomitej większości przypadków zabezpiecza przed nawrotem choroby. Zabieg wykonuje się w przypadku chorych, u których odma nawraca oraz w przypadku ludzi wykonujących zawody, które są czynnikiem ryzyka nawrotu odmy (pilot, pracownik huty szkła, marynarz, płetwonurek, trębacz). Operację wykonuje się poprzez klasyczny dostęp operacyjny – torakotomię przednio-boczną lub przednią. W przypadku torakotomii przednio-bocznej chory leży na stole operacyjnym na boku, a pod bok klatki piersiowej leżący na stole podkłada się wałek uzyskując wygięcie drugiego boku w stronę operowaną. Chirurg prowadzi cięcie od pachy równolegle do przebiegu żeber ku przodowi i dołowi ciała. Wielkość cięcia zależy od rozległości planowanej operacji. Wykonując torakotomię przednią, u chorego leżącego na plecach chirurg wykonuje cięcie między 4 a 5 lub 5 i 6 żebrem po stronie operowanej od bocznego brzegu mostka do linii pachowej środkowej. Zabieg można wykonać także z dostępu wideotorakoskopowego, jednakże niektórzy klinicyści twierdzą, iż ten sposób leczenia daje nieco większy odsetek nawrotów w przypadku zabiegu torakoskopowego w porównaniu do operacji klasycznej. Nie ma to jednak jednoznacznego potwierdzenia w piśmiennictwie. Leczenie odmy prężnej polega na jak najszybszym jej odbarczeniu. Dokonuje się tego poprzez wprowadzenie kaniuli do jamy opłucnej (w ten sposób odmę prężna niejako zamienia się w odmę otwartą, która nie stanowi już zagrożenia życia). Jamę opłucną nakłuwa się kaniulą zwykle między II i III lub III i IV żebrem mniej więcej w połowie ich długości. Kaniulę pozostawia się do czasu wprowadzenia drenu Odma opłucnowa - jak wygląda życie z chorobą? Osoby, które przebyły już jeden epizod odmy otrzewnowej powinny unikać sytuacji, w których dochodzi do szybkiego zmiany ciśnienia otoczenia, np. lotów samolotem, nurkowania, skoków spadochronowych, skoków na bungee. Także uprawianie sportów wysiłkowych i gra na instrumentach dętych jest przeciwwskazana. Chorzy, którzy palą papierosy, powinni tego zaprzestać. Odma opłucnowa - ankieta Wspieranie decyzji – leczenie operacyjne odmy 1. Czy wystąpiła u ciebie odma samoistna a) tak b) nie 2. Czy wystąpił u ciebie epizod odmy więcej niż raz? a) tak b) nie 3. Czy często podróżujesz samolotem? a) tak b) nie 4. Czy wykonujesz któryś z poniższych zawodów: pilot, płetwonurek, pracownik huty szkła, grasz na instrumentach dętych? a) tak b) nie Interpretacja: Gdy: 1a i 2a i 3a i 4a Występuje u ciebie poważne ryzyko nawrotu odmy. Wspólnie ze swoim lekarzem powinieneś rozważyć leczenie operacyjne. Gdy 1a lub 2a lub 3a lub 4a albo przynajmniej dwie i mniej niż cztery odp. „a” Występuje u ciebie ryzyko nawrotu odmy. Porozmawiaj ze swoim lekarzem na temat prewencji nawrotów pod postacią leczenia operacyjnego. Gdy 1b i 2b i 3b i 4b Nie występują u ciebie poważne czynniki ryzyka nawrotu odmy, porozmawiaj ze swoim lekarzem na temat dalszego postępowania w twojej chorobie. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Barotrauma - uszkodzenie tkanki spowodowane zmianą objętości gazów w jamach ciała związanych ze zmianą ciśnienia. Występują uszkodzenia w przestrzeni powietrznej, w tym w płucach, uszach, zatokach pomocniczych, przewodzie żołądkowo-jelitowym, zagłębieniach powietrznych w zębach i przestrzeni pod maską nurka. Objawy mogą obejmować ból w uszach, zawroty głowy, utratę słuchu, ból w zatoce przynosowej, krwawienia z nosa i ból brzucha. Zaburzenia oddychania i utrata przytomności zagrażają życiu i mogą rozwijać się z powodu pęknięcia pęcherzyków płucnych i odmy opłucnowej. Diagnoza jest ustalona klinicznie, ale czasami wymaga wizualizacji metod badania. Barotrauma leczenie w większości przypadków są obsługiwane, ale mogą obejmować środki przeciwbólowe, zmniejszające przekrwienie) i podczas barotraumy uszu i zatok obocznych nosa lub inhalacji, O i thoracostomy w odmy. Jeśli po lekkiej barotraum wystąpi zator tętniczy, wskazana jest terapia rekompresyjna (w komorze ciśnieniowej). Zgodność z przepisami bezpieczeństwa dotyczącymi nurkowania z akwalungiem i prewencyjne stosowanie leków zmniejszających przekrwienie może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia barotraumy. Największe ryzyko barotraumy zaczyna się na głębokości 30 stóp. Ryzyko wzrasta w każdym stanie, który może zakłócać wyrównanie ciśnienia (na przykład zapalenie zatok, blok rurki słuchowej, wrodzone anomalie, proces zakaźny) w jamach ciała zawierających powietrze. Barotrauma uszu stanowi około 1/3 wszystkich urazów nurków. Jeśli nurek wykonuje nawet pojedynczy wdech powietrza lub inny gaz na głębokości i nie pozwala mu wyjść na wzniesienie, rozszerzający się gaz może nadmiernie eksprymować płuca. [1], [2], [3], [4], [5] Objawy barotraumy Manifestacje zależą od lokalizacji obrażeń. Wszystkie rodzaje barotraumy rozwijają się niemal natychmiast po zmianie ciśnienia. Niektóre nie-śmiertelne zaburzenia, jeśli występują na głębokości, mogą uniemożliwić, zdezorientować pływaka, a tym samym doprowadzić do utonięcia. Barotrauma płuc Podczas zanurzenia bardzo długie opóźnienie kompresji do płuc oddech może w niektórych przypadkach zmniejszyć ilość światła poniżej resztkowej powodując obrzęk śluzówki, zastoje naczyniowe i krwawienie podczas podnoszenia niewydolności oddechowej i hemoptysis klinicznie. Kiedy ludzie oddychać sprężone powietrze, zwiększona światło z powodu zbyt szybkiego wynurzania lub niewystarczającej wydechu może spowodować pęknięcie wyrostka Overinflation i prowadzącą do odmy (ból w klatce piersiowej i duszność przyczyną jednostronne osłabienie hałasu oddechowego) lub odma śródpiersia (przyczyna uczucie pełności w klatce piersiowej, ból szyi, wysięk ból w klatce piersiowej, które mogą promieniować na ramieniu, problemy z oddychaniem, kaszel, chrypka i zaburzenia połykania). Tension odma, choć rzadko występuje, gdy barotrauma mogą powodować niedociśnienie, obrzęk żył szyjnych, box dźwiękiem perkusji powyżej płuc i tchawicy odchylenia. Kiedy odma śródpiersia na szyi można określić trzeszczenie podskórnej związane z rozedmą płuc, trzaski, które można usłyszeć także na osłuchiwanie serca podczas skurczu (znak Hamm). Po pęknięciu pęcherzyków powietrze często wnika do układu żylnego płuc, a następnie zator tętnic gazowych. Powyższe objawy wymagają badania neurologicznego, aby zidentyfikować oznaki uszkodzenia mózgu z powodu zatoru gazowego. W przypadku braku objawów neurologicznych radiografia klatki piersiowej jest wykonywana w pozycji stojącej (obecność kontrastującego paska wzdłuż konturu serca) w celu wykluczenia odmy opłucnowej lub zapalenia płuc. Jeśli RTG klatki piersiowej nie działa, ale podejrzenie kliniczne pozostaje, pokazany jest obraz TK, który może być bardziej czuły niż obraz RTG i może pomóc w diagnozie. [6], [7], [8], [9], [10] Barotrauma ucha Nurkowanie może prowadzić do obrażeń ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego. Co do zasady, nurek doświadcza duszności w uszach i bólu podczas zejścia. Jeśli ciśnienie nie wyrówna się szybko, możliwe jest krwawienie z ucha środkowego lub pęknięcie błony bębenkowej. Podczas badania zewnętrznego kanału słuchowego za błoną bębenkową może wystąpić nagromadzenie krwi, hemotimpanum, niewystarczająca ruchliwość membrany podczas wtrysku powietrza z otoskopu pneumatycznego. Zwykle obserwuje się przewodzeniowy ubytek słuchu. Barotrauma ucha wewnętrznego często obejmuje pęknięcie okrągłego lub owalnego okna, które powoduje szum w uszach, niedosłuch czuciowo-nerwowy, zawroty głowy, nudności i wymioty. Utworzenie przetoki błędnika i wygaśnięcie poręczy implantu może trwale uszkodzić ucho wewnętrzne. Pacjenci przechodzą konwencjonalną audiometrię. Badanie neurologiczne powinno skupiać się na badaniu aparatu przedsionkowego. [11], [12], [13], [14] Barotrauma zatok przynosowych W barotraumie zatoki czołowe, które są związane z zatokami powieńcowymi i szczękowymi, są najczęściej uszkadzane. Nurkowie mogą odczuwać umiarkowany ucisk aż do silnego bólu, z uczuciem duszności w uszkodzonych zatokach podczas wznoszenia lub opadania, czasem krwawienia z nosa. Ból może być ciężki, czasami z bolesną twarzą na palpacji. W rzadkich przypadkach możliwe jest zerwanie zatoki przynosowej z rozwojem pneumocephalii z bólem twarzy lub jamy ustnej, nudnościami, zawrotami głowy lub bólem głowy. Badanie kliniczne może ujawnić tkliwość w zatokach lub krwawieniach z nosa. Diagnozę przeprowadza się na podstawie danych klinicznych. Metody wizualizacji badań (na przykład, prosta radiografia, CT) nie są pokazane, chociaż CT może być pouczające w przypadku podejrzenia pęknięcia zatoki. [15], [16], [17], [18], [19] Barotrauma zębów Podczas opadania lub wznoszenia ciśnienie w pęcherzykach powietrza w lub wokół korzeni zębatych zębów może szybko się zmienić i spowodować ból, a nawet spowodować uszkodzenie zęba. Uszkodzony ząb jest bardzo wrażliwy na uderzenia łopatką. Diagnoza opiera się przede wszystkim na danych klinicznych. [20], [21], [22], [23], [24] Barotrauma tkanek pod maską Jeśli ciśnienie w przestrzeni między maską a twarzą nie jest zrównoważone podczas opadania, powstaje względna próżnia, która może prowadzić do miejscowego bólu, krwotoków spojówkowych i wybroczyn skórnych w miejscach, w których maska dotyka twarzy. Diagnoza opiera się na danych klinicznych. [25], [26], [27], Oko Barotrauma Małe pęcherzyki powietrza pod twardymi soczewkami kontaktowymi mogą uszkodzić oko i spowodować ciężką bolesność, obniżoną ostrość wzroku i efekt halo wokół źródeł światła. Rozpoznanie opiera się na danych klinicznych, ale aby wykluczyć inne przyczyny, konieczne jest badanie okulistyczne. [28], [29] Barotrauma przewodu żołądkowo-jelitowego Niewłaściwe oddychanie z regulatora lub stosowanie metod wyrównywania ciśnienia w uszach i zatokach przynosowych może spowodować połknięcie przez nurka niewielkich ilości powietrza podczas nurkowania. Powietrze rozszerza się podczas wynurzania, pojawia się uczucie przelewania się w jamie brzusznej, skurcze, ból, odbijanie i wzdęcia; te objawy mijają same i nie wymagają badania. Pęknięcie żołądka występuje rzadko, objawia się silnym bólem w jamie brzusznej i bólem z napięciem mięśni przedniej ściany brzucha. Z tymi objawami wykonuje się zdjęcia RTG jamy brzusznej i klatki piersiowej w pozycji stojącej lub CT w celu wykrycia wolnego powietrza. [30], [31], [32], [33], [34] Diagnostyka Diagnoza w pierwszej kolejności opiera się na danych klinicznych, czasem jest potwierdzana za pomocą metod wizualizacyjnych badań. [35], [36], [37], [38], [39], [40] Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Z kim się skontaktować? Leczenie barotraumy Leczenie rozpoczyna się od stabilizacji stanu, podania 100% O2 w dużym przepływie, zapewnienia dożylnego dostępu, przeprowadzenia intubacji, jeśli występują oznaki bliskiego rozwoju niewydolności oddechowej. Wentylacja z dodatnim ciśnieniem może powodować lub nasilać odma opłucnowa. Pacjenci z objawami neurologicznymi lub innymi oznakami zatorowości gazowej tętnic są natychmiast transportowani do komory recompresyjnej w celu leczenia. Jeżeli trzymany z podejrzeniem odmy, stabilności hemodynamicznej, lub objawy napięcia odmy dekompresja natychmiast spuścić opłucnej dużej trokar w drugiej przestrzeni międzyżebrowej w środkowoobojczykowej linii. Jeśli odma mała brak objawów niestabilności układu oddechowego lub hemodynamiczny odma może być rozwiązany za pomocą 100% O2 inhalacji duży przepływ w ciągu 24-48 godzin. Po tym leczenie nieskuteczne lub odma opłucnowa, zwiększa działają thoracostomy. Leczenie specyficzne dla Pneumomediastinum nie wymaga. Objawy zwykle ustępują samoistnie od kilku godzin do kilku dni. Po kilku godzinach obserwacji większość pacjentów jest przepisywana na leczenie ambulatoryjne. Wdychanie 100% wskazane jest dużym przepływem, który przyspiesza wchłanianie pozagałkowego gazu. W rzadkich przypadkach wykonuje się mediastinotomię, aby wyeliminować naprężone pneumomediastinum. Pacjenci z pęknięciem pokarmowego wymagających intensywnej terapii infuzyjnej, leczenie antybiotykami o szerokim spektrum działania (np imipenem cilastin + 500 mg dożylnie co 6 godzin) i kontrola chirurga w celu określenia możliwych wskazań do laparotomii diagnostycznej. Leczenie barotraum z zatok przynosowych i ucha środkowego jest takie samo. Leki zmniejszające przekrwienie (0,05% roztwór oksymetazoliny 2 wstrzykuje się do każdego otworu nosowego dwa razy na dobę przez 3-5 dni, pseudoefedryna 60-120 mg doustnie 2-4 razy dziennie, do maksymalnie 240 mg dziennie przez 3-5 dni) może otworzyć zablokowane ubytki. W ciężkich przypadkach glukokortykoidy można podawać donosowo. Zastosowanie Valsalva bezpośrednio po natrysku donosowym może poprawić dystrybucję środka zmniejszającego przekrwienie i ułatwić otwarcie jamy. W przypadku znieczulenia zaleca się stosowanie NLPZ i opioidowych leków przeciwbólowych. Podczas odpowietrzania i objawy wysięk przepisać antybiotyki (na przykład, amoksycylinę wewnętrznie 500 mg co 12 godzin do 10 dni, kotrimoksazol [trimetoprim sulfametoksazol +] 1 tabletka doustnie dwa razy w ciągu 10 dni). Jeśli ucha środkowego barotraumy lekarze przeprowadzić krótki przebieg glukokortykoidów wewnętrzne (prednizon 60 mg doustnie raz dziennie przez 6 dni, dalsze zmniejszenie dawki w ciągu 7-10 dni). (Na przykład do bezpośredniej redukcji tympanotomy rozdarty okienka okrągłego lub owalnego, paracenteza do odprowadzania płynu z ucha środkowego, zatok dekompresji) mogą być wymagane działanie gdy ciężkie vnugrennego uszkodzenia lub ucha środkowego i zatok. Kierunek do otorynolaryngologa jest wskazany w przypadku ciężkich, uporczywych objawów. Zapobieganie barotraumie Można uniknąć barotraumy ucha, często połknąć lub wydychać z zamkniętymi nozdrzami i ustami, co pomaga "oczyścić" rurki słuchowe i wyrównać ciśnienie między ucha środkowego a środowiskiem. Ciśnienie pod maską jest wyrównane przez wydech powietrza z nosa do maski. Nacisk za zatyczkami do uszu i okularami pływackimi nie może być wypoziomowany, więc podczas nurkowania z akwalungiem ta metoda nie może być używana. Ponadto, zaleca się, profilaktyki pseudoefedryny (wewnątrz 60-120 mg 2-4 razy dziennie, do maksymalnie 240 mg na dzień), począwszy od 12-24 godzin, przed zanurzeniem, to może zmniejszyć stopień barotraumy uszu i zatok. Nurkowanie jest przeciwwskazane w infekcji górnych dróg oddechowych, niekontrolowanego alergicznego nieżytu nosa lub obrzęku błony śluzowej górnych dróg oddechowych o dowolnej etiologii. U pacjentów z torbielami lub torbielami płuc, zespołem Marfana lub POChP ryzyko odmy jest bardzo wysokie, nie należy zanurzać ich w wodzie ani pracować w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego. Pacjenci z astmą oskrzelową również są narażeni na barotraumę płuc, ale po odpowiednim badaniu i leczeniu wielu z nich może bezpiecznie nurkować pod wodą. Pacjenci wcześniej leczeni z powodu urazu związanego z nurkowaniem z akwalungiem nie powinni wznawiać tych ćwiczeń bez konsultacji z ekspertem medycznym w zakresie medycyny podwodnej. Prognoza Większość urazów barotraum jest rozwiązywana spontanicznie i wymaga jedynie leczenia objawowego i monitorowania ambulatoryjnego. Potencjalnie zagrażające życiu warianty barotraumy obejmują rozerwanie pęcherzyków płucnych lub przewodu żołądkowo-jelitowego, zwłaszcza jeśli pacjent ma objawy neurologiczne, objawy odmy opłucnowej, objawy otrzewnej lub niestabilność funkcji życiowych. [41], [42], [43], [44], [45], [46] Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors. Examples Stem Preparat mikroorganizmu Bacillus cereus odm. toyoi zawierający min. 1 × 1010 CFU/g dodatku Jeżeli miałby zespół odmy opłucnowej, jego usta byłyby białe. Ma zatorowość płucną i krwiak opłucnej z odmą. Jeśli podłączysz do respiratora pacjenta nawet z niewielką odmą, to może go zabić. Nowe dane potwierdziły Komisji, że warunki art. #a lit. b)-e) dyrektywy #/EWG są spełnione, tymczasowe zezwolenie na stosowanie preparatu Bacillus cereus odm. toyoi (NCIMB #) dla kategorii zwierząt: brojlerów, kur niosek, cieląt, bydła opasowego, królików przeznaczonych do tuczu i królic hodowlanych powinno zatem zostać przyznane na pozostałą część maksymalnie dozwolonego okresu pięciu lat eurlex To nie jest utrata krwi, to odma opłucnowa. Diospyros haplostylis (III Madagaskar) (w tym odm. hildebrandtii) #5 EurLex-2 Okazało się, że przywóz dokonywany przez przedsiębiorstwo A nie miał charakteru przejściowego, lecz opierał się raczej na decyzji strategicznej o zaopatrywaniu się w produkt u producentów typu ODM (Original Design Manufacturers), którymi są przedsiębiorstwa projektujące i wytwarzające produkty sprzedawane następnie pod innymi markami handlowymi oj4 Nowe dane potwierdziły Komisji, że warunki art. 3a lit. b)–e) dyrektywy 70/524/EWG są spełnione, tymczasowe zezwolenie na stosowanie preparatu Bacillus cereus odm. toyoi (NCIMB 40 112 ) dla kategorii zwierząt: brojlerów, kur niosek, cieląt, bydła opasowego, królików przeznaczonych do tuczu i królic hodowlanych powinno zatem zostać przyznane na pozostałą część maksymalnie dozwolonego okresu pięciu lat. EurLex-2 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 937/2001 ( 3 ) odnowiło tymczasowe zezwolenie na stosowanie preparatu mikroorganizmu Bacillus cereus odm. toyoi (NCIMB 40 112 ; Toyocerin®) dla kategorii zwierząt: brojlerów, kur niosek, cieląt, bydła opasowego, królików przeznaczonych do tuczu i królic hodowlanych. EurLex-2 Odma opłucnowa-- to nie było spowodowane urazem opensubtitles2 Nie ma krwiaka ani odmy opłucnej opensubtitles2 (7) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 166/2008 z dnia 22 lutego 2008 r. dotyczące zezwolenia na nowe zastosowanie preparatu Bacillus cereus odm. toyoi (Toyocerin) jako dodatku paszowego ( L 50 z s. EurLex-2 Stosowanie mikroorganizmu Bacillus cereus odm. toyoi (NCIMB 40112/CNCM I-1012) zostało po raz pierwszy tymczasowo dopuszczone dla kurczaków i królików przeznaczonych do tuczu rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1411/1999 ( 4 ). EurLex-2 Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swej opinii z dnia 19 września 2007 r., że preparat zawierający mikroorganizmy Bacillus cereus odm. toyoi NCIMB 40112/CNCM I-1012 (Toyocerin) nie ma szkodliwego wpływu na konsumentów, użytkowników ani na środowisko (6). EurLex-2 Prezydentem ponownie został Kibaki, ale wybory parlamentarne wygrał Pomarańczowy Ruch Demokratyczny (ODM) kierowany przez Raila Odingę. WikiMatrix Po wielu dniach wyczerpania poczułem się odmie-niony i odzyskałem pewność siebie. Literature tmClass — Lactuca sativa L. odm crispa L (sałata liściasta) oraz EurLex-2 Nasiona Vicia sativa L. odm. sativa i inne odmiany EurLex-2 Odmawiam!/ Nie możesz odm opensubtitles2 Co pomogło na odmę opłucnową. Odma podskórna to stan, w którym obserwuje się obecność pęcherzyków powietrza pod skórą. Dochodzi do niej wskutek przedostania się powietrza pod skórę z zewnętrznych jam ciała. Jakie są przyczyny i inne objawy tej nieprzyjemnej zwykle sytuacji? Czy zawsze konieczne jest leczenie? spis treści 1. Co to jest odma podskórna? 2. Przyczyny odmy podskórnej 3. Objawy odmy podskórnej 4. Leczenie odmy podskórnej rozwiń 1. Co to jest odma podskórna? Odma podskórna to pojęcie odnoszące się do obecności powietrza w tkance podskórnej. Patologia często współistnieje z odmą opłucnową, którą cechuje obecność powietrza w jamie opłucnej i odmą śródpiersiową, w przypadku której powietrze obecne jest w śródpiersiu. Zobacz film: "Ciche objawy problemów z płucami" Odma opłucnowa (łac. pneumothorax), nazywana także odmą płucną, powstaje wskutek przedostania się powietrza i innych gazów do jamy opłucnej. Ucisk na pęcherzyki płucne prowadzi do pogorszenia wymiany gazowej i zapadnięcia się płuca. Odma może być wynikiem urazu klatki piersiowej lub powikłaniem zabiegów medycznych. Zdarza się, że jest samoistna, to jest występuje bez uchwytnej przyczyny. Odma śródpiersia (spontaneous pneumomediastinum, SPM) rozwija się, gdy do śródpiersia dostanie się powietrze. Te, gromadząc się, naciska na serce i większe naczynia krwionośne, utrudniając cyrkulację. SPM może towarzyszyć takim chorobom jak rozedma, astma oskrzelowa, ropień płuca, gruźlica, zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS). Za pojawienie się powietrza w śródpiersiu odpowiada najczęściej perforacja oskrzela lub przełyku, pęknięcie pęcherzyków płucnych, urazy i operacje w obrębie głowy, szyi i klatki piersiowej. 2. Przyczyny odmy podskórnej Odma podskórna pojawia się, gdy pod skórą uwięzione jest powietrze. Istnieje wiele przyczyn takiej sytuacji. To: zabiegi medyczne i powikłania po operacji klatki piersiowej, laparoskopii, tracheotomii, bronchoskopii, ale i zabiegach stomatologicznych (usuwanie zęba) lub laryngologicznych (np. punkcja zatok), uszkodzenie tchawicy podczas intubacji, uszkodzenie żeber i uraz klatki piersiowej po wykonanym rękoczynie Heimlicha przy zadławieniach, pęknięcie pęcherzyków płucnych, zapadnięte płuco z towarzyszącym mu złamaniem żebra, infekcje tkanek miękkich, zakażenia bakteriami beztlenowymi, rozrost nowotworowy, który prowadzi do destrukcji tkanek kostnych i miąższu płuc, odma opłucnowa, urazy, takie jak perforacja przewodu pokarmowego, uraz klatki piersiowej czy uraz struktur dróg oddechowych (tchawicy, oskrzeli, krtani), obrażenia twarzy, którym towarzyszą złamania kości twarzoczaszki (odma podskórna policzka). Wrażenie obecności powietrza pod skórą może być efektem zainhalowania ciała obcego do dróg oddechowych. Odma może być również wywołana tzw. barotraumą. To uraz ciśnieniowy wywołany różnicą ciśnienia w organizmie oraz ciśnienia otoczenia (np. u nurków). Niekiedy odma podskórna nie ma żadnej przyczyny. Wówczas mówi się o samoistnej odmie podskórnej. 3. Objawy odmy podskórnej Najczęściej odma podskórna lokalizuje się w obrębie klatki piersiowej, szyi lub twarzy. Czasem pojawia się odma podskórna oka, której towarzyszy zniekształcenie szpary powiek. W bardzo zaawansowanych przypadkach odma obejmuje całe ciało. Odma to obecność powietrza w jamach ciała, pod skórą lub w tkance łączne, stąd do objawów odmy podskórnej należy przede wszystkim uczucie obecności pęcherzyków powietrza pod skórą (powietrze jest wyczuwalne palpacyjnie) i silny dyskomfort w okolicy szyi i klatki piersiowej. Inne objawy odmy podskórnej i towarzyszące jej dolegliwości to: ból gardła i szyi, uczucie pełności w szyi, problemy z oddychaniem, trudności z przełykaniem oraz mówieniem, zmiana barwy głosu, świsty podczas oddychania, obrzęk tkanek wokół odmy podskórnej, uczucie uniesienia skóry, trzeszczenie skóry przy dotyku, będący efektem przeciskania się pęcherzyków gazu przez tkanki. 4. Leczenie odmy podskórnej Odmę podskórną stwierdza się na podstawie wywiadu lekarskiego, badania i zdjęcia RTG, na którym widoczna jest obecność powietrza pod skórą. Jej leczenie zazwyczaj nie jest konieczne, ponieważ powietrze samoistnie się wchłania. Jeżeli objętość powietrza znajdującego się pod skórą jest duża, co wywołuje silny dyskomfort lub gdy odma podskórna obejmuje duży obszar i nie przestaje narastać, możliwe jest wykonanie drenażu. Odbarczenie wymaga zastosowanie igły o dużej średnicy, cewnikowania podskórnego lub wykonania nacięcia skóry. Generalnie odma podskórna nie jest niebezpieczna, a jej przebieg łagodny, niemniej w sytuacji, gdy przyczyną jest uszkodzenie dróg oddechowych czy perforacja przełyku konieczna jest interwencja chirurgiczna. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Informacje ogólne Odma, obecność w jamach ciała, pod skórą lub w tkance łącznej między narządami, powietrza, rzadziej innego gazu, który może dostać się tam wskutek procesu chorobowego (odma samoistna), urazu (odma urazowa) albo jest wprowadzony w celach rozpoznawczych lub leczniczych (odma sztuczna).Odma opłucnowa (pneumothorax) może być: 1) otwarta, kiedy powietrze przedostaje się do jamy opłucnej podczas wdechu i wydostaje się na zewnątrz podczas wydechu. 2) zamknięta, gdy nie ma połączenia ze światem zewnętrznym. 3) zastawkowa albo wentylowa, gdy tkanka płucna (płuca), zapadając się podczas wydechu, zatyka otwór w opłucnej na podobieństwo wentyla w ten sposób, że dostające się w czasie wdechu do jamy opłucnej powietrze nie może ujść z powrotem w czasie wydechu i ciśnienie w jamie opłucnej wzrasta, co może nawet doprowadzić do zgonu. Odma opłucnowa samoistna może powstać w przebiegu gruźlicy płuc, zapalenia płuc, pękania pęcherzy rozedmowych (opisano pod hasłem płuca) lub torbieli płuca, w rozstrzeniach oskrzeli, w ropniu i zgorzeli płuca oraz raka płuca. Następuje zapadnięcie się płuca, objawiające się dusznością, bólem, nieraz zapaścią, a nawet wstrząsem. Odma opłucnowa urazowa Odma opłucnowa urazowa jest dość częstym następstwem urazu klatki piersiowej z uszkodzeniem miąższu płucnego (np. rany przenikające klatki piersiowej, złamania żeber). Gdy przez uszkodzoną opłucną ścienną (np. wskutek złamania żeber) powietrze przedostaje się z płuca pod skórę, powstaje odma podskórna, głównie na klatce piersiowej, szyi, twarzy, a niekiedy nawet na brzuchu. Przy badaniu dotykiem stwierdza się wówczas pod skórą znamienne trzeszczenie. W uszkodzeniach tchawicy, przełyku, oskrzeli i pęcherzyków płucnych od strony śródpiersia, powietrze przechodzi do luźnej tkanki łącznej śródpiersia, powodując uciśnięcie naczyń głównych i groźną niedomogę krążenia, czyli w efekcie odmę śródpiersiową. Odma sztuczna lecznicza Odma sztuczna lecznicza stosowana była w leczeniu gruźlicy płuc. Obecnie prawie zupełnie nie stosowana. Powiązane hasła

obecność powietrza w jamach ciała